Pomeriany i dobermany

Dziś dowiecie się dużo o pomerianach i o dobermanach

                                                                            Pomeriany                                                                     

Szpic miniaturowy, pomeranian – rasa psa, należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych, zaklasyfikowana do sekcji szpiców europejskich. Typ lisowaty.

Długość życia: 12 do 16 lat

Kategoria nadrzędna: Pies domowy

Pochodzenie: Polska, Niemcy

Krótki rys historyczny

Jedna z teorii pochodzenia tej rasy mówi, że na południowo-zachodnie wybrzeże Bałtyku pomeraniany przybyły ze Skandynawii. Nazwapomeranian oznacza psa z Pomorza, na które psy te przywędrowały z woźnicami.

Użytkowość

Pies do towarzystwa. Nadaje się dla domatora. Jest psem jednego pana, bardzo się przywiązuje, ale też często nie można nad nim zapanować. Można z nim uprawiać psie sporty np. agility, obedience lub taniec z psem.

Szata i umaszczenie

Dopuszczalna jest szeroka gama typów umaszczenia (od białego i biało-kremowego, po czarne).

Utrzymanie

Wymaga regularnego trymowania oraz wyczesywania sierści.

Ciekawostki

• Jeden z dwójki psów Nicole Richie to szpic miniaturowy.
• Dana Scully w serialu Z archiwum X ma pomeraniana o imieniu "Queequeg".
• London Tipton w serialu Nie ma to jak hotel ma suczkę Ivanę, która jest szpicem miniaturowym.
• Eunhyuk z Super Junior ma pomeraniana o imieniu "Choco"

Przypisy

1.↑ Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. s. 126.

Bibliografia

• Eva-Maria Krämer "Rasy psów", Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2003
• Hans Räber "Encyklopedia psów rasowych" tom I, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 1999
• Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2001. ISBN 83-11-09354-7

                                                                      Zdjęcia                                                                                 

Źródło zdjęć:GOOGLE

Źródło informacji:Wikipedia oraz moja głowa

                                                                  Dobermany                                                                               

Doberman

Doberman – rasa psa zaliczana do grupy pinczerów. Krajem pochodzenia tej rasy są Niemcy. W klasyfikacji FCI zaliczona została do grupy 2, sekcji 1. Psy tej rasy celem uzyskania kwalifikacji hodowlanych muszą być poddane próbom pracy. Typ wilkowaty. 

Długość życia: 10 do 11 lat

Pochodzenie: Niemcy

Kategoria nadrzędna: Pies domowy

Ranga: Rasa

Wysokość w kłębie: Samica: 61–68 cm, Samiec: 66–72 cm

Waga: Samica: 27–36 kg, Samiec: 34–41 kg

Rys historyczny

Rasa wywodzi się z Niemiec, nazwa pochodzi od nazwiska Fryderyka Ludwika Dobermanna^[5] (2 stycznia 1834 – 9 czerwca 1894) jej twórcy, pierwszego hodowcy, który był również poborcą podatkowym, właścicielem zakładu przerobu odpadów rzeźnianych, a także hyclem. Przypuszczalnie najostrzejsze ze złapanych psów rozmnażał, kojarząc ze znanymi wówczas „psami rzeźnickimi” (pochodzącymi od dawnychrottweilerów^[6], pomieszanych z występującymi w Turyngii psami owczarskimi o maści czarnej z kasztanowym podpalaniem). Wyhodowane psy były czujne, często były używane jako psy stróżujące i policyjne, z czasem otrzymując przydomek „psów żandarmów”. Używano je również do tępienia dużych gryzoni.

Na początku zeszłego wieku doberman został oficjalnie uznany za psa policyjnego.

Typowy doberman to według wzorca pies średniej wielkości, silny i dobrze umięśniony. Zachowując moc, powinien być jednocześnie elegancki i szlachetny w liniach. Powinien być dobrym psem rodzinnym, do towarzystwa, obrońcą i psem służbowym.

Wygląd

Sylwetka dobermana powinna być zbliżona do kwadratu (zwłaszcza u samca), szyja smukła i dobrze umięśniona. Dymorfizm płciowy powinien być wyraźnie zaznaczony, a wygląd jak u płci przeciwnej jest wadą dyskwalifikującą. Głowa dobermana powinna być sucha, (brak luźnej skóry), oczy o kształcie migdała, ciemnych tęczówkach i żywym wyrazie, barwa nosa zgodna z umaszczeniem. Mocne szczęki i dobrze wypełniona kufa. Uszy oklapłe, dosyć wysoko osadzone, często cięte na typ tzw. "wiewiórki". Tam, gdzie cięcie uszu jest niedozwolone – pożądane są średniej wielkości, przednimi krawędziami dobrze przylegające do policzków.

Budowa

Długość tułowia od rękojeści mostka do guza siedzeniowego nie powinna u psów przekraczać 5%, a u suk 10% wysokości w kłębie. Tył powinien być mocny, klatka piersiowa powinna sięgać za łokieć, przedpiersie dobrze rozbudowane.

Mechanizm ruchu

Ma on duże znaczenie zarówno dla zdolności użytkowej, jak i eksterieru psa. Chód jest elastyczny, zwinny, swobodny i obszerny. Przednie kończyny wyrzucane są możliwie jak najdalej. Kończyny tylne zapewniają wydajną i elastyczną siłę napędową. Ogólne wrażenie chodu dobermana przypomina chód rasowego konia dorożkarskiego.

Szata i umaszczenie

Sierść powinna być krótka, gęsta i ściśle przylegająca do ciała psa. Podszerstek jest niedopuszczalny. Najpopularniejsze umaszczenie dobermanów to czarne podpalane. W Polsce równie znaną odmianą umaszczenia jest czekoladowe podpalane.

Zachowanie i charakter

Doberman to urodzony stróż^[7]. Jest psem o zrównoważonym, silnym charakterze. Mimo swego temperamentu i ruchliwości potrafi zachować spokój. Jest psem przywiązującym się silnie do członków rodziny, jego kontakty z dziećmi powinny być pod nadzorem osób dorosłych. Wymaga bliskiego kontaktu z człowiekiem oraz szkolenia w zakresie posłuszeństwa ogólnego. Pełen temperamentu i energii, wymaga sporej, codziennej porcji ruchu

Zdrowie i pielęgnacja

Brak podszerstka i delikatna skóra sprawiają, że pies ten w zimniejszym klimacie stosunkowo łatwo marznie. Jego krótki, twardy i ściśle przylegający do skóry włos nie wymaga wiele pielęgnacji.

Przypisy

1. ↑ ^{Skocz do:1,0 1,1} Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. s. 62.
2. Skocz do góry↑ Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 83.
3. Skocz do góry↑ Magdalena Nowicka, Agnieszka Boczula: Psy obronne. s. 62 i 66.
4. Skocz do góry↑ Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. s. 149.
5. Skocz do góry↑ tak we wzorcu rasy ZKwP w języku polskim; w wersji niemieckojęzycznej FCI: Friedrich Louis Dobermann
6. Skocz do góry↑ J. Novotny J. Najman: Psy rasowe. s. 55.
7. Skocz do góry↑ David Taylor: Księga psów. s. 146-147.

Bibliografia

• Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2001. ISBN 83-11-09354-7.
• Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
• Eva-Maria Krämer Rasy psów, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2003
• J. Novotny J. Najman: Psy rasowe. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1976.
• Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. Warszawa: Książka i Wiedza, 1999. ISBN 83-05-13030-4.
• Magdalena Nowicka, Agnieszka Boczula: Psy obronne. Warszawa: Książka i Wiedza, 2001. ISBN 83-05-13030-4.
• Hans Räber Encyklopedia psów rasowych tom I, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 1999
• David Taylor: Księga psów. Warszawa: Świat Książki, 1995. ISBN 83-7129-102-7.
• Wzorzec rasy ZKwP w języku polskim. Ostatni dostęp: 2012-01

                                                                 Zdjęcia                                                                                      

Jak coś to to małe to kotek ;P

Źródło zdjęć:GOOGLE

Źródło informacji:Wikipedia i moja głowa